Κώστας Τασούλας: Η Αναθεώρηση του Συντάγματος είναι προνόμιο και όχι ανεύθυνος μικροκομματισμός.
Ο Κώστας Τασούλας, βουλευτής Ιωαννίνων και Γενικός Εισηγητής της ΝΔ μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής για την Συνταγματική Αναθεώρηση είπε τα εξής:
« Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεωρήσεως είναι όντως η κυρίαρχη διαδικασία του Κοινοβουλίου, με την οποία δεν προικίζονται όλα τα Κοινοβούλια λόγω ακριβώς του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος και της αναθεωρητικής αδράνειας η οποία υπάρχει ανάμεσα στις αναθεωρήσεις βάσει του άρθρου 110.
Είμαστε, λοιπόν, υπό την έννοια της ευθύνης, εάν την αναλάβουμε, ένα προικισμένο, ένα τυχερό Κοινοβούλιο που μας έλαχε η τύχη και η ευθύνη να αναδιατάξουμε τον υπέρτατο νόμο, τον θεμελιώδη νόμο της πολιτείας μας.
Θα μου επιτρέψετε να επανατοποθετήσω το δίλημμα αυτής της Αναθεωρήσεως, όχι τόσο στη βάση της ιδεολογίας, που το τοποθέτησε ο προλαλήσας συνάδελφος της Πλειοψηφίας, όσο στη βάση της υπευθυνότητας.
Το Σύνταγμα, βεβαίως, έχει ιδεολογικές καταβολές και ιδεολογικές προβολές και οι προτάσεις έχουν και ιδεολογικό περιεχόμενο, αλλά είναι τέτοια η κατάσταση, η κατάντια, θα έπρεπε να πω, της χώρας, αυτή την περίοδο που η Συνταγματική Αναθεώρηση πρέπει πλήρως να υποταχθεί στην ανάγκη εξόδου της χώρας από την κρίση και να διδαχθούμε αναθεωρώντας το Σύνταγμα, ώστε τα παθήματά μας και οι αδυναμίες που και το Σύνταγμα είχε στο να βοηθήσει στην έξοδο από την κρίση ή την αποτροπή της, να τα κάνουμε μαθήματα.
Απεναντίας, εν όψει αυτής της βασικής διαφοράς των προτάσεών μας και των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μια πρόταση η οποία αποδεικνύει ότι τίποτα δεν λησμόνησαν και τίποτα δεν διδάχθηκαν από την προ κρίσης περίοδο, η οποία και οδήγησε, ομολογουμένως, με κάποια καθυστέρηση τη χώρα στην de facto χρεοκοπία. Γιατί, ξέρετε, το ερώτημα δεν είναι γιατί χρεοκοπήσαμε. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, πρωτίστως, το ερώτημα είναι γιατί αργήσαμε τόσο πολύ να χρεοκοπήσουμε!
Και τώρα που έχουμε διδαχθεί και έχουμε υποστεί όλα αυτά από τη χρεοκοπία, έρχεται η πρόταση των συναδέλφων του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει ένα Σύνταγμα «ευτυχίας», ένα Σύνταγμα δηλαδή το οποίο εν ονόματι του νεολογισμού της κανονιστικής πυκνότητας, ενισχύει λεκτικά με επιθετικούς προσδιορισμούς και περιφραστικές εκφράσεις υπάρχοντα και κατοχυρωμένα δικαιώματα, όπως της υγείας, της πρόνοιας, της εργασίας, της ασφάλισης, ενώ στην πραγματικότητα η κρίση μάς δίδαξε ότι τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα -που είναι στο άρθρο 25, στο άρθρο 22- υποστηρίζονται από άλλες συνταγματικές προβλέψεις επέκεινα των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, από συνταγματικές διατάξεις και παραμέτρους που βρίσκονται στο 6ο κεφάλαιο του Συντάγματος και αφορούν φέρ’ ειπείν στη δημοσιονομική υπόσταση και δημοσιονομική ισχύ της χώρας. Εάν δεν ενισχύσουμε τις συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν δημοσιονομικά αντερείσματα στα κοινωνικά δικαιώματα, τότε τα κοινωνικά δικαιώματα θα είναι σαν τους στολισμένους πραίτορες και ύπατους που πήγαν να υποδεχθούν τους βαρβάρους στην πλατεία, που δεν ήρθαν τελικά, και διερωτάται ο ποιητής για τους πραίτορες «γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια, μ’ ασήμια και μαλάματα, έκτακτα σκαλιγμένα». Πολύτιμα μπαστούνια μ’ ασήμια και μαλάματα δεν χρειαζόμαστε στο Σύνταγμα, κύριοι συνάδελφοι. Χρειαζόμαστε ακριβώς μια διαπίστωση, ότι εφόσον η χώρα κατέρρευσε δημοσιονομικά ή για δημοσιονομικούς λόγους, το Σύνταγμα μπορεί και πρέπει να προστατεύσει τη χώρα από αυτήν την επανάληψη της κατάρρευσης, όχι για να είναι νεοφιλελεύθερο, αλλά για να είναι κοινωνικό και για να μπορεί να προστατεύσει τα κοινωνικά δικαιώματα στην υγεία, στην εργασία, στην ασφάλιση, παντού, ένα κράτος άλκιμο δημοσιονομικά και όχι ένα κράτος παράλυτο και ένα κράτος το οποίο είναι επιρρεπές και λιμασμένο να επιστρέψει στις άσωτες δημοσιονομικές συνήθειες του παρελθόντος.
Αυτή είναι η βασική διαφορά των προτάσεων: Ένα Σύνταγμα ευθύνης, με ευρεία και τολμηρή αναθεώρηση, που προτείνουμε εμείς, ή ένα Σύνταγμα δημαγωγίας, ένα Σύνταγμα εργαλειοποίησης της προεκλογικής σας αγωνίας και της μετεκλογικής σας απόγνωσης να αποτρέψετε ουσιαστικά την αναθεώρηση, εάν τελικά στείλετε αναιμικές προτάσεις, οι οποίες θα βάλουν σε περίσκεψη την επομένη πλειοψηφία για το αν αξίζει τον κόπο να προχωρήσει μια αναθεώρηση για ένα, δύο, τρία άρθρα ή να μην προχωρήσει καθόλου εν ονόματι του να περιμένουμε λίγο και να κάνουμε μια εκτεταμένη αναθεώρηση, η οποία θα περιλαμβάνει όλα τα συνταγματικά ζητούμενα που θα βοηθήσουν τη χώρα να εξελιχθεί εκτός κρίσης και να παραμείνει κυρίως εκτός κρίσης και τα οποία βρίσκονται σε κεφάλαια με τα οποία η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολήθηκε, στα κεφάλαια, δηλαδή, της παιδείας, της ανάπτυξης, της δικαιοσύνης, του περιβάλλοντος.
Η πρόταση, λοιπόν, της Νέας Δημοκρατίας χωρίς να είναι «έκτακτα σκαλιγμένη μ’ ασήμια και μαλάματα», είναι προσγειωμένη και ρεαλιστική και αποσκοπεί στην βελτίωση της λειτουργικότητας του τρισυπόστατου Κράτους. Το τρισυπόστατο Κράτος είναι το Κράτος που νομοθετεί, εμείς, το Κράτος που διοικεί, η κυβέρνηση, και το Κράτος που δικαιοδοτεί, η δικαιοσύνη. Και αυτές οι τρεις μορφές του Κράτους, οι τρεις λειτουργίες του, πρέπει στα συνταγματικά πεδία που τις αφορούν, με βάση την εμπειρία του παρελθόντος, να βελτιωθούν, για να έχουμε αποτελεσματικότερη διοίκηση, αξιοκρατικότερη διοίκηση, να έχουμε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης και όχι έλεγχο κυβερνητικό πάνω στην ηγεσία της και να έχουμε και στη Βουλή καλύτερες διαδικασίες νομοθέτησης, χωρίς το κατάντημα των διαρκώς επειγόντων νομοσχεδίων, της προχειρότητας και του μπαράζ των τροπολογιών.
Αυτές οι βελτιώσεις και αυτές οι διορθώσεις που βρίσκονται στις προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς αυτό που λείπει από το Σύνταγμα. Και βεβαίως, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει καμμία ψευδαίσθηση ότι πρόκειται περί μαγικού Συντάγματος. Κανένα Σύνταγμα, ακόμη και αυτό το οποίο θα περιλάβει στις διατάξεις του όλες τις απαραίτητες αλλαγές, δεν μπορεί από μόνο του να οδηγήσει τη χώρα μπροστά, αν η πλειοψηφία, την οποία επιλέγει ο ελληνικός λαός, που είναι κυρίαρχος, και η κυβέρνηση δεν το αντιμετωπίσει με το δέοντα σεβασμό.
Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, έχοντας περιγράψει αυτήν την ανάγκη διόρθωσης των τριών λειτουργιών της Πολιτείας ειδικότερα προτείνει:
Δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων υπό αυστηρό έλεγχο Ανεξάρτητης Αρχής υψηλού κύρους και ταυτόχρονα, αναγνώριση της αυτοτέλειας και αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων.
Προτείνοντας την αναβάθμιση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ενός απολιθώματος που μας κατατάσσει, αν παραμείνει έτσι, σε μια θλιβερή πρωτοπορία και μοναχική πρωτοπορία παγκοσμίως, έχουμε λησμονήσει να πούμε και μια άλλη, επίσης, πρότασή μας στο άρθρο 16: Προτείνουμε την ίδρυση πρότυπων σχολικών δομών σε κάθε Περιφέρεια της χώρας, ώστε κάθε Περιφέρεια της χώρας να έχει ένα πρότυπο σχολείο σε όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όπου στα πρότυπα σχολεία λειτουργεί, δοκιμάζεται, αναδεικνύεται και προστατεύεται η περίφημη κοινωνική κινητικότητα την οποία χρειαζόμαστε, ώστε ο κάθε Έλληνας πολίτης να μπορεί με τη βοήθεια της παιδείας και της δικής του επίδοσης και ταλέντου να καθορίζει και να νικάει τη μοίρα του. Γιατί η κοινωνία δεν είναι καθορισμένη με βάση το πώς γεννηθήκαμε, αλλά με βάση την τύχη, την προσπάθεια, τη γονιμότητα του μυαλού και το ταλέντο που έχει ο καθένας. Η Πολιτεία οφείλει αυτά να τα υποστηρίζει.
Προτείνουμε παραχώρηση εκτενών αρμοδιοτήτων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αυτοτελείς πόρους για την εκπλήρωση των σκοπών τους.
Περιορίζουμε τους λόγους πρόωρης διάλυσης της Βουλής, ώστε οι εκλογές να διεξάγονται κατά κανόνα σε τακτικό χρόνο ανά τετραετία.
Η Νέα Δημοκρατία φροντίζει ώστε να επιτελεστεί και ένα άλλο τρίπτυχο, πέραν της διόρθωσης των στοιχείων που συγκροτούν το τρισυπόστατο Κράτος. Το άλλο τρίπτυχο που θέλουμε να αναδείξουμε και να βελτιώσουμε, μέσω των προτάσεών μας, είναι το τρίπτυχο της κυβερνητικής σταθερότητας μέσω συνταγματικών διατάξεων, της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτές οι τρεις παράμετροι συγκροτούν το τρίπτυχο των προτάσεών μας, που αφορούν εις την κυβερνητική σταθερότητα, την οποία περιέγραψα. Καταργούμε τη διάταξη η οποία προβλέπει πρόωρη διάλυση της Βουλής με επίκληση, που καταχρηστικά γίνεται τα τελευταία χρόνια, κρίσιμου εθνικού θέματος. Η Βουλή μπορεί μόνο να αυτοδιαλυθεί με απόφαση της πλειοψηφίας και ως αντικίνητρο αυτού του είδους αυτοδιαλύσεως, προτείνουμε να διανύει η Βουλή που θα προκύψει από τέτοιου είδους διάλυση θητεία τόση ώστε να συμπληρώνεται η τετραετία, αθροίζοντας και τον χρόνο της διαλυθείσης Βουλής
Στο σημείο αυτό, για να κάνω και την αντιπαράθεση, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει καθιέρωση απλής αναλογικής, όχι μόνο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που είδαμε πόσο αντιδρά για τη νομοθετική της κατοχύρωση, αλλά και στις βουλευτικές εκλογές. Προτείνει πανδαισία δημοψηφισμάτων, με συλλογή υπογραφών από πεντακόσιες χιλιάδες, ένα εκατομμύριο, και για το άρθρο 28 του Συντάγματος για διεθνείς συμβάσεις. Προτείνει λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία. Προτείνει πράγματα τα οποία μπορεί επιφανειακά και εκ πρώτης όψεως να φαίνονται κολακευτικά και αμεσοδημοκρατικά για τη συμμετοχή του λαού στην λεγόμενη εξουσία, αλλά στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι προτάσεις -με πρωτοπόρα και σημαιοφόρο την πρόταση περί συνταγματικής καθιερώσεως της απλής αναλογικής, σε αντίθεση με τις δικές μας προτάσεις που κατοχυρώνουν την κυβερνητική σταθερότητα- θα μπορούσαν να δώσουν το δικαίωμα σε κάθε καλόπιστο να περιγράψει την πρότασή σας για Συνταγματική Αναθεώρηση, ότι αποσκοπείτε εις το να αλλάξετε και τον τίτλο του πολιτεύματος της χώρας από «Πολίτευμα της Προεδρευομένης Δημοκρατίας» σε «Πολίτευμα της Συνταγματικής Ακυβερνησίας»!
Τονίζω αυτές τις διαστάσεις των προτάσεών σας, σε αντίθεση με τις δικές μας, για να γίνει κατανοητό σε όσους έχουν την τύχη ή την ατυχία να παρακολουθούν τη Βουλή ότι δεν είναι μόνο το άρθρο 32 ή το άρθρο 16 που είναι σημαντικότατα. Είναι κι άλλα άρθρα στη συνταγματική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία συγκροτούν ένα σύνολο μιας τολμηρής, επαναλαμβάνω, και ευρείας προτάσεως αναθεωρήσεως, η οποία καλύπτει πενήντα εννέα άρθρα.
Συνεχίζω, λέγοντας ότι προτείνουμε καθιέρωση ασφαλούς φορολογικού περιβάλλοντος, με απαγόρευση αναδρομικής επιβολής οποιουδήποτε φορολογικού βάρους, αναγνώριση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, κατοχύρωση των όρων ελεύθερου ανταγωνισμού υπό την εποπτεία ανεξάρτητης αρχής, εισαγωγή όρων αναπτυξιακής προοπτικής και προστασία του περιβαλλοντικού ισοζυγίου στο άρθρο 24, που αρνείστε στην ουσία να πιάσετε, αναβάθμιση, αξιοκρατία, αμεροληψία της δημόσιας διοίκησης και ισότητα ευκαιριών όλων των πολιτών, αναγνώριση στο κοινωνικό σκέλος των προτάσεών μας ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ως ελάχιστο, μικρότερο χρέος κοινωνικής αλληλεγγύης, όχι μοναδικό, αναβάθμιση του επιπέδου ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών με την αποκοπή της επιλογής των ηγεσιών των ανωτάτων δικαστηρίων από την εκτελεστική εξουσία. Αλλάζει επαναστατικά το άρθρο 90 με την αποποίηση της δυνατότητος της εκτελεστικής εξουσίας να επιλέγει τους ανωτάτους δικαστάς. Μεταφέρουμε αυτήν την αρμοδιότητα στη Βουλή και όχι στη Διάσκεψη των Προέδρων που έχει τη συντριπτική πλειοψηφία η Κυβέρνηση, αλλά σε άλλη ειδική επιτροπή, η οποία έχει και μιας μορφής συγκρατημό στην επιλογή της, γιατί μπορεί να επιλέγει με όριο τους τρεις αρχαιότερους δικαστές και όχι να κάνει «βουτιές» στην επετηρίδα, αλλοιώνοντας την εξέλιξη των ανώτατων δικαστών. Συνεχίζουμε με μέτρα αποκατάστασης της λειτουργίας του Κοινοβουλίου και εισαγωγή κανόνων καλής νομοθέτησης. Τέλος, προτείνουμε την απλοποίηση της αναθεωρητικής διαδικασίας, με διατήρηση του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος. Προτείνουμε δηλαδή, να διακόπτεται η λεγόμενη «πενταετής αναθεωρητική αδράνεια» και να αφορά μόνο τα αναθεωρηθέντα άρθρα και όχι αυτά, τα οποία δεν αγγίξαμε. Εννοώ δηλαδή, ότι η πρότασή μας λέει ότι, ας πούμε, εάν πάνε στην επόμενη Βουλή το άρθρο 5, 10, 20, 30 και περάσουν, η επόμενη αναθεώρηση δεν παρασύρει όλα τα άλλα άρθρα που δεν πέρασαν, αλλά η επόμενη αναθεώρηση θα μπορεί να αρχίσει άμεσα για όλα τα άρθρα, τα οποία δεν αναθεωρήθηκαν, διότι η πενταετία αφορά αυτά που άλλαξαν. Αυτή η πρόταση θα κατοχυρώσει και γραπτά μία σοβαρή ερμηνεία που ήδη υπάρχει για το άρθρο 110 του Συντάγματος και η οποία μας λέει ότι αυτό που περιέγραψα ως αναθεωρητική επιδίωξη ισχύει και σήμερα, αν ερμηνεύσουμε με μία άλλη ματιά το άρθρο 110.
Ο κ. Κατρούγκαλος προσπάθησε να τοποθετηθεί για την επίμαχη και επίδικη -κακώς κατά τη γνώμη μου, γιατί το θέμα αυτό είναι λελυμένο- άποψη ότι τάχα η προτείνουσα Βουλή, που είμαστε εμείς, δεσμεύει την Αναθεωρητική Βουλή ως προς το σύνολο του περιεχομένου της προτάσεως της. Τη δεσμεύει δηλαδή μέχρι κεραίας. Τόσο η επιστήμη όσο και η πρακτική μέχρι τώρα, ακολουθούν εντελώς διαφορετική άποψη. Ακολουθούν την άποψη ότι η προτείνουσα Βουλή, εμείς, διαπιστώνει την ανάγκη αναθεωρήσεως. Αυτή η διαπίστωση ψηφίζεται είτε με 151 είτε με 181 και τίθεται στην κρίση της επόμενης Βουλής. Προσέξτε, όμως. Παραλείπετε να πείτε ότι δεν τίθεται στην κρίση της επόμενης Βουλής αυτομάτως, τίθεται στην κρίση της επόμενης Βουλής μετά τη μεσολάβηση εκλογών. Αυτό σημαίνει ότι ο κυρίαρχος λαός, όπως περιγράφεται στο Σύνταγμα, είναι γνώστης των αναθεωρητικών προτάσεων, είναι γνώστης του συνόλου των αναθεωρητικών προτάσεων και επιλέγοντας το ένα ή το άλλο κόμμα, καθορίζοντας δηλαδή την πλειοψηφία της Αναθεωρητικής Βουλής, τοποθετείται και ο λαός στην αναθεώρηση. Ουσιαστικά, η πλειοψηφία της επόμενης Βουλής που την έχει υποδείξει ο λαός, επιτελεί την αναθεώρηση της λαϊκής επιλογής.
Προσέξτε εδώ μία αντίφαση που έχετε στην αγνόηση της λαϊκής παρέμβασης εν σχέσει με την αναθεώρηση. Διαβάζω από την πρότασή σας μία αντίφαση που έχετε, αγνοώντας τη λαϊκή μεσολάβηση στην αναθεώρηση, ενώ την αναδεικνύετε με εντυπωσιακό τρόπο και εντυπωσιακό λεκτικό στη δικαιολόγηση της καθιέρωσης ενός μπαράζ δημοψηφισμάτων. Λέτε «Εμείς είμαστε με τη δημοκρατία και όχι με την αριστοκρατία. Επιμένουμε να την υπερασπιζόμαστε, ακόμη και όταν θεωρούμε ότι η πλειοψηφία δεν παίρνει τις αποφάσεις που εμείς επιθυμούμε». Τότε γιατί δεν κάνατε δημοψήφισμα, ας πούμε, για τη Συμφωνία των Πρεσπών; «Γι’ αυτό προτείνουμε, συνεχίζετε, την κατοχύρωση του δικαιώματος για δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία, μέτρα που φέρνουν το λαό στο προσκήνιο. Έτσι συγκροτούνται ισχυρές δημοκρατίες. Όταν εμπιστεύονται και όχι όταν φοβούνται τη λαϊκή κρίση».
Όταν λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία εμπιστεύεται τη λαϊκή κρίση και προτείνει -όχι ως στοίχημα, αλλά έως συνταγματική πρόκληση λαϊκής επιβεβαιώσεως της αναθεωρητικής προτάσεως- τα δύο κόμματα που έχουν προτάσεις αμοιβαία να ψηφίσουν το ένα τις προτάσεις του άλλου, ώστε ο λαός και όχι η αριστοκρατία -ο λαός που πρέπει να τον εμπιστευόμαστε και όχι να τον φοβόμαστε κατά την πρότασή σας-, να αποφασίσει ουσιαστικά για την αναθεώρηση, έρχεστε και λέτε ότι όχι μόνο αυτό είναι πονηριά, ούτε καν κουτοπονηριά, αλλά λέτε ότι αυτό στην ουσία παραβιάζει το Σύνταγμα και βάζετε μία τέτοια υπέρμετρη δέσμευση στην αναθεωρητική Βουλή, η οποία το μόνο που κάνει είναι να υποβαθμίζει το ρόλο του λαϊκού παράγοντα.
Καταθέτω, κύριε Πρόεδρε, στα Πρακτικά, μία χορεία επιστημονικών και δικαστικών απόψεων εγκρίτων συνταγματολόγων: Χρυσόγονος, Δελής, Βλαχόπουλος, Μποτόπουλος, Ανθόπουλος, Τσάτσος, Μάνεσης, Αθανασίου, πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης, Αρεοπαγίτης-Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, απόφαση Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας. Αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η αναθεωρητική Βουλή δεν δεσμεύεται ως προς το περιεχόμενο για την επιτέλεση της αναθεωρήσεως από τις προτάσεις της παρούσης Βουλής, της προτείνουσας Βουλής.
Εμείς δεν κάναμε τίποτα αιφνιδιαστικό, καμία τρίπλα και καμιά κίνηση «ματ», όπως χαρακτηρίστηκε με το να υπερψηφίσουμε κάποια άρθρα του ΣΥΡΙΖΑ στην Επιτροπή Αναθεώρησης, ξέροντας ωστόσο ότι η Ολομέλεια είναι κυρίαρχη να αποφασίζει και τελικά και όχι η Επιτροπή Αναθεώρησης.
Εμείς, ουσιαστικά, σε μια μικρογραφία επιχειρήσαμε να κάνουμε αυτό που σας προτείναμε στη συνολική εικόνα, να ψηφίσουμε τις εκατέρωθεν προτάσεις και να αποφασίσει ο λαός. Το αρνηθήκατε. Εμείς επιλέξαμε κάποιες κοινές προτάσεις σημαντικές, εμβληματικές, όπως είναι η δραστική μείωση των δικαστικών προνομίων του πολιτικού προσωπικού, η πιο ευέλικτη εκλογή των Διοικήσεων των Ανεξάρτητων Αρχών ή η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την πρόκληση εκλογών.
Μάλιστα, κύριοι συνάδελφοι, την αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας από πρόκληση εκλογών τη δικαιολογείτε με ένα τέλειο επιχείρημα, χωρίς ωστόσο αυτό το τέλειο επιχείρημα το 2014 να σας επηρεάσει. Λέτε ότι η διάλυση της Βουλής αποτελεί κορυφαία στιγμή στη λειτουργία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και ότι πρέπει να αποτελεί αντικείμενο μιας πολιτικής απόφασης και όχι «την παράπλευρη συνέπεια της αποτυχίας άλλων διαδικασιών», όχι παρενέργεια δηλαδή της αποτυχίας άλλων διαδικασιών. Και το λέτε αυτό τη στιγμή που πριν τέσσερα χρόνια χρησιμοποιήσατε την εκλογή Προέδρου και την παρενέργειά της, για να είστε σήμερα Κυβέρνηση και να κάνετε προτάσεις, για να αλλάξετε αυτά μέσω των οποίων γίνατε Κυβέρνηση!
Άρα, η Νέα Δημοκρατία προτείνει ένα Σύνταγμα λειτουργικό, με εκτεταμένη και τολμηρή αναθεώρηση που αφορά και την κυβερνητική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική αλληλεγγύη. Αποποιούμεθα κάθε δημαγωγία και λαϊκισμό ενός δήθεν «μαγικού» Συντάγματος. Ζητάμε ένα σοβαρό Σύνταγμα, το οποίο θα διευκολύνει την έξοδο της χώρας από την κρίση και τη διατήρηση της χώρας έξω από την κρίση. Αποποιούμαστε και καταψηφίζουμε το Σύνταγμα το οποίο προτείνετε και το οποίο είναι επιστροφή σε όλες τις κακές συνήθειες του παρελθόντος. Είναι ένα Σύνταγμα λεκτικού εμπλουτισμού, χωρίς όμως αυτός ο λεκτικός εμπλουτισμός να υποστηρίζεται από δημοσιονομική ενίσχυση και κατοχύρωση της χώρας και χωρίς να συγκροτεί τίποτα το εκσυγχρονιστικό εν σχέσει με αλλαγές στην παιδεία μέσω των ιδιωτικών πανεπιστημίων, στο περιβάλλον μέσω του περιβαλλοντολογικού ισοζυγίου και της συμβολής του κράτους στην προστασία του περιβάλλοντος, στην ανάπτυξη και στη δικαιοσύνη.
Σε όλους αυτούς τους τομείς απουσιάζετε. Ζητούμε, έστω και τελευταία στιγμή, να ξανασκεφτείτε και να πάμε όλοι μαζί για ένα Σύνταγμα ευθύνης και όχι για ένα δήθεν Σύνταγμα «ευτυχίας», με πολλά εισαγωγικά».
